Prace plastyczne uczestników Warsztatów Terapii Zajęciowej Caritas z Lwówka Śląskiego.

    

                              ●

●

    

    

               

                     

                      

                                          

                   ●

    

    

    

    

       

    

           

                     ●

                   ●

Nikt ich nie sadzi, nie wysiewa, a towarzyszą nam, ludziom, od tysięcy lat. Nazywamy je chwastami. Każdego roku zakwitają w cieniu naszych upraw, wydają nasiona, trwają. To pierwsza część wystawy poświęcona ich kwiatom, bardzo często spotykanym w naszych ogrodach, na nieużytkach, polach ....., ale czy je zauważamy?

    

    

    

    

    

    

           

                     ●

                ●

Nikt ich nie sadzi, nie wysiewa, a towarzyszą nam, ludziom, od tysięcy lat. Nazywamy je chwastami. Każdego roku zakwitają w cieniu naszych upraw, wydają nasiona, trwają. To pierwsza część wystawy poświęcona ich kwiatom, bardzo często spotykanym w naszych ogrodach, na nieużytkach, polach ....., ale czy je zauważamy?

    

    

    

    

    

    

               

                    ●

Piotr Woźniak - fotograf przyrody, przez wiele lat współpracownik Zakładu Ekologii Ptaków UWr. (obecnie Zakład Ekologii Behawioralnej). Publikował m.in. w Przyrodzie Polskiej, Sudetach oraz wydawnictwie Publicat.  Wystawiał swoje prace m.in. we Wrocławiu, Wałbrzychu, Krakowie, Osnabruck (Niemcy). Prowadził zajęcia prezentujące walory przyrodniczo-krajoznawcze Sudetów - w szkołach i ośrodkach kultury. Nagradzany m.in. przez miesięcznik "Foto", "National Geographic", Dolnośląski Zespół Parków Krajobrazowych, a także Starostę Wałbrzyskiego za upowszechnianie kultury w roku 2006. Autor książki "CUDA POLSKI Ostatnie dzikie miejsca", a także współautor przewodników i tras edukacyjnych.

  

     

  

 

       

 

               

                 ●

 ●

     

       

    

    

    

      

                 ●

                  ●

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●

                ●

                 ●

                ●

                ●

                ●

                                                        ●

                   ●

                 ●  

H.Trybuchowska-Łysik Diana Dąbrowska M. Zdański-Siuta  Anastazja Grondecka  Maja Masternak

 Alicja Szlachetka   Amelia Dziedzińska   Artur Niklewicz     Marcel Dziewanowski Maja Domagała

Zofia Wojciechowska Kinga Naciskała    Emilia Mikulska       Anna Zinovieva      Karina Dudzińska

Wiktoria Janikowska Kacper Gogojewicz Karol Chmielowski

●

●

Muzeum Przyrodnicze w Jeleniej Górze od kilku lat organizuje konkurs plastyczny z cyklu "Znam przyrodę mojego miasta i regionu" dla uczniów szkół podstawowych i klas gimnazjalnych. Temat tegorocznego konkursu brzmiał "Ptaki naszego regionu". Wpłynęło 468 prac z 27 szkół i placówek oświatowych z Jeleniej Góry i okolic.

Celem organizowanego co roku konkursu jest przede wszystkim rozwijanie zainteresowań przyrodą wśród  dzieci i młodzieży, a także uwrażliwienie ich na piękno otaczającego nas świata zwierząt i roślin.

Antonina Smolińska   Jaromir Jędrocha    Anna Wysocka     Maja Hornik       Marta Słabicka                         

Damian Szparkowski   Magdalena Rymarowicz   Julia Nowicka            Michał Ramus              Aniela Głuszek

Patrycja Pierzchała       Julia Staniecka           Eliza Latusz                   Martyna Guzik                   Urszula Dyła

   Klaudia Dodajska         Karol Chmielowski       Kamil Żukiewicz

●

Człowiek coraz bardziej ingeruje w naturalne środowisko, przekształca je i stara się podporządkować własnym celom i potrzebom. Nowe budowle jak grzyby po deszczu pojawiają się w naszym krajobrazie. Jest ich więcej, więcej i więcej. Zdaje się, że przyroda nie wytrzyma tego wszystkiego, co oferuje jej ludzka cywilizacja. A przecież tu na Ziemi nie ma nic sztucznego i nic nowego. Wszystko tu było od dawna i nawet jeśli jest przez człowieka przetwarzane i przerabiane, to i tak składa się z tego, co na Ziemi już było. Siła Natury jest wielka, o wiele mocniejsza od tego, co wyczynia człowiek. Starczy tylko chwila, a przyroda korzysta z okazji i odbiera to, co chcieli zawłaszczyć dla siebie ludzie. Bakterie, grzyby, rośliny i zwierzęta zjamują wszystkie możliwie nisze i zacierają z czasem ślady ludzkiej działalności. To wszystko dzieje się na naszych oczach, wystarczy się tylko rozejrzeć.

●

Muzeum Przyrodnicze w Jeleniej Górze od kilku lat organizuje konkurs plastyczny z cyklu "Znam przyrodę mojego miasta i regionu" dla uczniów szkół podstawowych i gimnazjum. Temat tegorocznego konkursu brzmiał "Kwiecista łąka". Wpłynęło 561 prac z 30 szkół i placówek oświatowych z Jeleniej Góry i okolic.

Celem organizowanego co roku konkursu jest przede wszystkim rozwijanie zainteresowań przyrodą wśród  dzieci i młodzieży, a także uwrażliwienie ich na piękno otaczającego nas świata zwierząt i roślin.

w Miłkowie               w Sosnówce         w Jeleniej Górze      w Jeleniej Górze      w Miłkowie

●

●

●

Muzeum Przyrodnicze w Jeleniej Górze od kilku lat organizuje konkurs plastyczny z cyklu "Znam przyrodę mojego miasta i regionu" dla uczniów szkół podstawowych i gimnazjum. Temat tegorocznego konkursu brzmiał "Nasze piękne drzewa". Wpłynęło 447 prac z 22 szkół i placówek oświatowych z Jeleniej Góry i okolic.

Celem organizowanego co roku konkursu jest przede wszystkim rozwijanie zainteresowań przyrodą wśród  dzieci i młodzieży, a także uwrażliwienie ich na piękno otaczającego nas świata zwierząt i roślin.

     

 

● 

●

●

● 

Ryszard Literacki urodzony w 1954 roku, od lat 80 XX wieku Ciepliczanin. Miłośnik przyrody i natury, piękna krajobrazu, architektury Polski a szczególnie Karkonoszy i Cieplic, uwieczniający je od kilkudziesięciu lat na swoich fotografiach, przedstawia tutaj kilkadziesiąt zdjęć ze swoich zbiorów. Zdjęcia te pokazują pejzaże wokół Cieplic, miejsca jego zamieszkania, które uwiecznił swoim aparatem w czasie spacerów i wojaży rowerowych po nizinnych, okolicznych terenach. Chociaż promień tych wędrówek nie przekracza 5 km, to na fotografiach pojawiają się często w tle nieodłączne Karkonosze ze swoimi szczytami, dolinami i kotłami.

Więcej zdjęć pokazujących piękno przyrody terenu Karkonoszy i ich pogórza przedstawiał kilkakrotnie w czasie cyklicznych prelekcji czwartkowych odbywających się w Muzeum Przyrodniczym w Jeleniej Górze. Również zdjęcia w kalendarzu Muzeum na rok 2013 są jego autorstwa.

Ryszard Literacki fotografią, nie tylko przyrodniczą, zajmuje się z przerwą od kilkudziesięciu lat. Powrócił do niej kiedy tradycyjny aparat zastąpił aparat cyfrowy, a ciemnię fotograficzną zastąpił komputer. Brał udział w wielu konkursach i warsztatach fotograficznych na których zdobywał nagrody i wyróżnienia. Miał sześć wystaw indywidualnych oraz brał udział w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych. Przez okres pięciu lat współpracował jako fotoreporter z jednym z jeleniogórskich mediów. Jego fotografie wykorzystywane są w różnego rodzaju publikacjach (książki, albumy, foldery).

Obecnie jako rencista prowadzi zajęcia z fotografii na Uniwersytecie Trzeciego Wieku oraz współpracuje jako fotoreporter z „Radą Cieplic” oraz Stowarzyszeniem Miłośnicy Cieplic, cały czas fotografując przyrodę.

●

●

●

ŻYCIORYS:

Projekt: INSIDEOUT

Albert Einstein once said - Look deep into nature, and then you will understand everything better.

Zobacz wiecej: D-Mo Zajac projekty na http://d-mo-zajac.tumblr.com

Project : INSIDEOUT 

Więcej zdjęć: TUTAJ

●

Archiwalne fotografie pochodzą ze zbiorów autora

●

TEKST I ZDJĘCIA: Stanisław Firszt

Zdjęcia wykonano 26 lipca 2009 roku

W dniu 23 lipca 2009 roku przez Legnicę przeszła niespotykana tutaj dotychczas trąba powietrzna. Huragan wiejący z południa na północprzemieścił się wzdłuż Parku Miejskiego niszcząc po drodze cenną wielowiekową roślinność, łamiąc na swojej drodze ogromne drzewa, wyrywając je z korzeniami i powalając jak zapałki. Trwało to dosłownie kilkanaście minut. Później huragan przesunął się na północny –wschód czyniąc ogromne szkody na Cmentarzu Komunalnym.

                Zniszczone zostało jedno z najpiękniejszych założeń parkowych na Dolnym Śląsku, które było chlubą grodu nad Kaczawą. Początki parku sięgają zarania XIX wieku. Wówczas to w części południowej obwałowań miejskich utworzono tzw. Burgergarten, czyli ogród mieszczański nazywany także angielskim, który to w 1810 roku przekształcono na Irrgarten, czyli Labirynt co sugeruje że składał się on z krętych alejek tworzących sieć dróg. Przestrzenie miedzy nimi wypełnione zostały roślinnością krzewiastą i drzewami rozmieszczonymi w różnym układzie. Na początku park obejmował teren między Młynówka, aleja prowadząca od Bramy Wrocławskiej do domu strzeleckiego i Kozim Stawem. Później obszar ten rozszerzono w kierunku południowym. Legnicki park przeżywał swój rozkwit na przełomie XIX – XX wieku, dzięki wystawom ogrodniczym, które odbywały się na jego terenie od 1880 roku do lat 40-tych XX wieku. Wystawy organizowano regularnie a uzyskany w ten sposób dochód inwestowano w rozbudowę parku. Z każdym rokiem przybywało nowych atrakcji i powierzchnia parku powiększała się. W latach 1877-1879 założono tutaj tor konny a Kozi Staw do przejażdżek gondolą. W 1881 roku na Kozim Stawie zbudowano wyspę dla ptaków. Pod koniec XIX wieku zbudowano dalsze urządzenia w parku miejskim: w 1887 nową cieplarnię i rosarium z pergola i stawem a w 1898 palmiarnię z podgrzewanym stawem. W 1907 roku ukończono budowę miejskiego sanatorium tzw. „Wilhelmsbad” z teatrem letnim. Swoje apogeum rozwoju park osiągnął w końcu lat 20-tych XX wieku.

                W parku znajdowało się około 130 gatunków i odmian drzew i krzewów. Wiek najstarszych szacowano na 150 do 200 lat. Były to m.in.: ok. 1000 klonów, ok. 850 lip, ok. 750 grabów, ok.400 jaworów, ok. 500 robini białych, ok. 300 kasztanowców, ok. 300 jesionów i ok. 200 różnych odmian dębów a także sosny, cisy, modrzewie, miłorzęby, platany, wiązy, topole, wierzby, katalpy itp.

                Wiele tych drzew znajdowało się w rejestrze pomników przyrody Miasta Legnicy. Starczyła chwila, aby ten najpiękniejszy zakątek miasta popadł w całkowitą ruinę. Szkody usuwano przez wiele miesięcy, a odbudowa tego co zostało zniszczone trwać będzie jeszcze przez dziesiątki lat.